%0 Journal Article %T فروش ابزار جنگی به دشمنان دین در فقه حکومتی امام خمینی (س) %J پژوهشنامه متین %I پژوهشکده امام خمینی (س) و انقلاب اسلامی %Z 2423-6462 %A شیرخانی, علی %D 2018 %\ 08/23/2018 %V 20 %N 79 %P 27-46 %! فروش ابزار جنگی به دشمنان دین در فقه حکومتی امام خمینی (س) %K دشمن %K بیع %K سلاح %K فقه حکومتی %K فقه سیاسی %R %X  در این نوشته، سخن از حکمِ فروش و عدم فروش جنگ‌افزار به دشمنان دین است. در نظر فقیهان پیشین، عموماً، این مسئله دارای دو حکمِ عدم فروش مطلقاً و تفصیل بین زمان جنگ و زمان صلح، بوده است. عدم فروش مطلقاً بدین معنی است که در هیچ زمان، نباید به دشمن سلاح فروخت و یا اینکه در زمان جنگ، فروش ممنوع و در زمان صلح، بلااشکال است؛ البته نظر سومی می‌تواند باشد که با وجود تعارض میان ادلة منع مطلق و جواز آن، تساقط ادله را، میان می‌کشد و درنتیجه به عمومات «تجارة عن تراض» رجوع می‌شود. امام خمینی، هیچ‌کدام از سه نظریه فوق را قبول نکرده و با توجه به روح و مذاق شریعت و نیازهای زمان و مکان و اختیارات حاکم اسلامی، مسئلة فروش و عدم فروش را از شئون و اختیارات حاکم اسلامی می‌داند و معتقد است که حاکم اسلامی و فقیه جامع‌الشرایط است که تشخیص می‌دهد سلاح را به دشمن، بفروشد یا منعِ فروش نماید. با حکمِ حاکم اسلامی و با توجه به مصالح جامعة اسلامی جواز یا عدم جواز آن مشخص می‌شود. %U https://matin.ri-khomeini.ac.ir/article_80298_2532810103bb6c29e72c896f90800749.pdf