بررسی وضعیت فرزندخواندگی بعد از انقلاب اسلامی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد بازنشسته دانشگاه خوارزمی و مدیر گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی و اندیشه‌های امام خمینی(س) پژوهشکدة امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی

2 دانش آموخته دوره دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات.

چکیده

فرزندخواندگی، نهادی قانونی است که به موجب آن رابطة خاصی بین فرزندخوانده و پدرخوانده و مادرخوانده به‌وجود می‌آید. این امر در طول تاریخ حقوق، به عنوان یکی از روشهای حمایت ازکودکان بی‌سرپرست وجود داشته است.
در نظام حقوقی اسلام نسب منحصراً از طریق ولادت مشروع ایجاد می‌شود، بنابراین فرزندخواندگی باعث ایجاد نسب قراردادی نمی‌شود.
به موجب قانون حمایت از کودکان بی‌سرپرست، خانواده‌های فاقد فرزند، تحت ضوابط و شرایطی می‌توانند کودکانی بی‌سرپرست را سرپرستی نمایند، بدون آنکه آثار ناشی از قرابت نسبی، از قبیل ارث و حرمت نکاح بین آنها ایجاد شود. البته باید توجه داشت برخی تکالیف و وظایفی که در اسلام بر عهده پدر و مادر واقعی گذاشته شده مانند نفقه و حضانت را می‌توان برای حمایت از کودک بی‌سرپرست، در مورد او هم لحاظ نمود.

کلیدواژه‌ها