دانشجوی دکتری رشته فلسفه تطبیقی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی.
چکیده
مسألة فطرت از مسائل مهمی است که در ادوار مختلف تاریخ از سوی دانشمندان رشته‌های علوم مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. آنچه در این مقاله پیگیری می‌شود صرفاً بررسی این موضوع از منظر امام خمینی است. از کلمات ایشان استفاده می‌شود که حضرت امام برخلاف بعضی از بزرگان، که فطرت را شامل بعضی آگاهیها و گرایشها می‌دانند، معتقد است فطریات همه از جنس گرایشات و تمایلاتند و آن را عبارت از عشق به کمال مطلق و انزجار از نقص می‌داند. در دیدگاه امام این دو فطرت، فطرت مخموره غیر محجوبه‌اند که محکوم احکام طبیعت نشده‌اند، اما اگر مغلوب طبیعت شوند فطرت مخموره محجوبه نام می‌گیرند. تمام فطریات در نظر ایشان همین تفسیر را دارد. فطرت به این معنا مبنای هدایت و مبدأ خیر و شر است. همچنین در این مقاله به ویژگیهای امور فطری و بعضی از مهم‌ترین احکام فطرت اشاره شده است.
)