تحلیل تقابل آنتاگونیستی سازمان مجاهدین خلق و جمهوری اسلامی

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

10.22034/matin.2023.379702.2132

چکیده

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حاملان گفتمان اسلام سیاسی فقاهتی درون حاکمیت و اسلام انقلابی سازمان مجاهدین خلق، هر یک، مبنا و غایت انقلاب را متفاوت با دیگری تعریف نموده، و خود را عامل و رهبر انقلاب، و دیگری را مانعی در جهت نیل به اهداف انقلاب می دانست. این امر به ناگزیر آنان را در تقابل با یکدیگر قرار داد. هر چه شدت و جدیت این تقابل افزایش یافت، خشونت نیز تشدید گردید. تقابل آنتاگونیستی میان نیروهای سیاسی و حاکمیت، خسارات فراوان سیاسی و انسانی به انقلاب نوپای ایران وارد آورد. پرسش پژوهش حاضر این است که دلایل تقابل آنتاگونیستی میان حاکمیت و سازمان مجاهدین خلق چه بوده است؟ این پژوهش در راستای پاسخ به این سوال از نظریه و روش تحلیل گفتمان لاکلاو و موف بهره برده است. در این پژوهش نشان داده شده است هر یک از گفتمان‌های اسلام سیاسی فقاهتی و اسلام انقلابی مجاهدین، «دیگری» را به عنوان «بیگانه»، و «دشمن» انقلاب تلقی نموده و در صدد طرد و حذف آن برآمد؛ بدین ترتیب میان دو دشمن نبرد مسلحانه به وقوع پیوست.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

پژوهشنامه متین

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 22 مرداد 1402

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار