محرومیت زن از زندگی مشترک در دوران عده به مثابه سازوکار مقابله با نقض وفاداری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران

2 دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق و اندیشه امام خمینی

10.22034/matin.2023.398558.2168

چکیده

از جمله احکام شرعی، حق سکونت مطلقه رجعی در محل زندگی مشترک و حرمت اخراج توسط شوهر سابقش است مگر زمانی که مرتکب «فَاحِشَه مُبَیِّنَه» شود. قدر متیقن از این عنوان که فهم عرفی نیز آن را تأیید می‌کند، انجام رابطه نامشروع (زنا) است. زنا، بارزترین مصداق نقض وفاداری زن است. در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و به استناد منابع کتابخانه‌ای انجام شده، بر آن هستیم تا رابطه میان جواز اخراج زن از محل سکونت مشترک و نقض وفاداری او با ارتکاب زنا را از نظر فقهی به دست آوریم امری که تاکنون مقنن به آن توجه نکرده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که وفاداری به مفاد قراردادها هرچند بنا به دلایلی همچون عموم«اوفوا بالعقود» امری لازم است، اما تعیین مصادیق آن وابسته به فهم عرفی است.از آن‌جا که زندگی مطلقه رجعی در محل زندگی مشترک تا پایان عده برای دادن فرصت به زوجین برای ترمیم رابطه زناشویی گذشته وزمینه‌سازی جهت بازگشت زوج به زندگی زناشویی است،ارتکاب زنا مصداق فاحشه مبینه و نقض وفاداری است. در نتیجه حکم به جواز اخراج مطلقه رجعی از محل زندگی مشترک، به مثابه ضمانت اجرای جلوگیری از نقض وفاداری اوست

کلیدواژه‌ها

موضوعات