2
استادیار گروه معارف اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گلستان، ایران.
10.22034/matin.2023.397765.2190
چکیده
کارآمدی یکی از عوامل مهم ثبات و تداوم نظام سیاسی است و به همین دلیل بیشینه کردن آن از اهداف اصلی هر نظام سیاسی به شمار می رود. اندیشمندان و جامعه شناسان سیاسی مهمترین کارکرد نظام سیاسی را افزایش کارآمدی می‌دانند و کنش های اعتراضی را نشانه تضعیف کارآمدی نظام سیاسی در عرصه ثبات سیاسی تلقی می نمایند. کارآمدی از طریق تامین رضایت شهروندان دوام و ثبات دولت را تضمین می کند. جمهوری اسلامی ایران در طول بیش از چهار دهه از عمر خود با چالش‌های زیادی مواجه بوده است. مساله اصلی پژوهش حاضر بررسی کارآمدی نظام جمهوری اسلامی و ارتباط آن با ثبات سیاسی در دهه نود شمسی است و در این راستا سوال اصلی این پژوهش می تواند بدین‌صورت طرح شود که ثبات و بی ثباتی در نظام جمهوری اسلامی چه نسبتی با کارآمدی آن در دوره مورد بحث برقرار می کند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که در اواخر دهه نود با کاهش میزان کارآمدی نظام به خصوص در عرصه اقتصادی رضایت مندی عمومی از عملکرد دولت کاهش یافته و به افزایش احساس محرومیت و در نتیجه بروز بی ثباتی های مقطعی در اواخر دهه نود منجر شده است.
)