در این تحقیق بر آن هستیم تا با مراجعه به متن اندیشه عرفانی، اخلاقی و فلسفی، به این پرسش پاسخ پاسخ دهیم که مبانی عرفانی، اخلاقی و فلسفی در نظم فکری امام خمینی چیست؟ یافته این پژوهش که با استفاده از روش هرمنوتیک قصدگرا به دست آمده دلالت بر آن دارد که امام خمینی در مسئله شناخت، قائل به ذومراتب بودن شناخت هستند و با عنایت به محدودیت شناخت در انسان به عالم طبیعیات، بر ضرورت دین و وجوب ارسال انبیاء تأکید دارند و در نتیجه این نگرش، قائل به طیف گسترده‌ای از منابع شناخت اعم از منابع عقلی، متن مقدس و شهودی هستند. در زمینه هستی‌شناختی نیز در زمره قائلین به فلسفه متعالیه صدرایی بر وجود یک نظم سلسله‌مراتبی در عالم باور دارند و همه موجودات را مظهر و اسم خداوندی می‌دانند که بر فطرت الهی مخمر گشته‌اند. و در زمینه، انسان‌شناسی نیز انسان را در عالی‌ترین مرتبه خود، در مقام کون جامع، خلیفة الله و مظهر انسان کامل یاد می‌کنند. در زمینه روش‌شناسی نیز ایشان قائل به تکثر روش و استفاده از هر یک از روش‌های شناخت در محدوده کاربست‌پذیری آن هستند.
)