. تولیت مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س) و رئیس هیأت امنای پژوهشکدة امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی.
چکیده
مقالة حاضر درصدد تحقیق تحدید نسل است که از ناحیه عقیم‌سازی بررسی شده است و با بیان تعقیم دائمی حکم عقیم‌سازی موقت نیز مورد مداقه قرار می‌گیرد. در این راستا، نگارنده با بیان ادلة حرمت عقیم‌سازی به ایضاح ادله می‌پردازد. بدین ترتیب که ابتدا ادلة هشتگانة کسانی که عقیم‌سازی را مصداق اضرار به نفس می‌دانند، برشمرد و در پایان ادله نگارنده بیان می‌دارد که مطلق مصادیق عقیم‌سازی، اضرار به نفس محسوب نمی‌شود زیرا عرف و عادت در صورتی عمل بخصوصی را ضرری می‌داند که مصلحت اهمی در بین نباشد و حال اینکه عقیم‌سازی دارای منافعی است که نقصان حاصل از عُقم را جبران می‌کند و از دیدگاه عقلا با وجود منافع، اضرار به حساب نمی‌آید. سپس به بیان ادلة کسانی که حرمت عقیم‌سازی را نوعی تصرف در خلقت الهی می‌دانند، می‌پردازد و ایراداتی را به قائلین به این ادله وارد می‌کند و همچنین به کسانی که قائلند اجماع مسلمین قائم است بر حرمت ناقص نمودن عضو که عقیم‌سازی از مصادیق اظهر آن است و اینکه چنین اجماعی در بین نمی‌باشد و نتیجه می‌گیرد که ادلة هر سه گروه کافی و وافی بر حرمت نیست. لازم به ذکر است که قسمت اول این مبحث در شمارة قبل (15 و 16) به چاپ رسیده است.
)